Month: October 2024

नविन ओझा । 

अमेरिका मायावी देश हो । अमेरिका त्यस्तो मुलुक हो, जसले विश्वका जुनसुकै देशका मान्छेलाई आफूतिर तानीरहेको हुन्छ । जहाँ जाने ईच्छा विश्वका जुनसुकै मुलुकका नागरिकले गर्छन । अमेरिका जानकै लागि मान्छेहरु मरिहत्ते गर्छन । नेपालकै पनि लाखौले वर्षेनी डिभी भर्छन । ती मध्ये मुस्किलले केही हजारलाई डिभी पर्छ । डिभी परेकाहरु पनि सबै जान पाउदैनन । अमेरिका आउन पाउनेहरुको भुईमा खुट्टा रहदैन, खुशीले । आउन नपाउनेहरु निराश हुन्छन । दुःखी हुन्छन ।

पर्ला, नपर्ला एकचोटी भरी त हेरौ भनेर साथीहरुसंगै मैले पनि डिभी भरेको थिए । जुलाई २००९ मा डिभी पर्नेमा मेरो नाम निस्कियो । म निकै खुशी भए । झण्डै वर्ष दिन लामो सबै प्रकृया पुरा भएपछि २०१० डिसेम्बर १४ मा अमेरिका जाने निश्चित भयो । एकातिर देशसंगै साथीभाई र घर छोड्नु पर्दा नमिठो पीडा थियो । अर्कोतिर विश्वकै महाशक्ति अमेरिकालाई लिएर धेरै कौतुहलता थिए ।

नेपालका तुलनामा सस्तो र छोटो यात्रा हुने भएकोले मैले अमेरिका जान दिल्लीको बाटो रोजे । तर दिल्ली अन्तर्राष्ट्रिय बिमानस्थलमा नेपालीहरुमाथि हुने दुब्र्यबहार भोग्दा सस्तोका लागि दिल्ली जानु भन्दा महंगो भएपनि आफ्नै मुलुकबाट उड्नुपर्छ भन्ने चेतना ढिलोगरी आयो, ममा ।

नेपालीहरुको भीसामाथि अनावश्यक शंका गर्ने, सक्कली होईन कि भनेर केरकार गर्ने भारतीय अध्यागमनका कर्मचारीको व्यवहार निकै आपत्तीजनक थियो । तर त्यहाँ बोल्नु वा बिबाद गर्नुको कुनै अर्थ थिएन ।

अध्यागमनको सबै चेकजाँच पार गरेपछि राति एक बजे हामी चढेको जहाज अमेरिकाका लागि उड्यो । १७ घण्टा आकाशमा बिताएपछि जहाज अमेरिका अवतरण भयो । त्यहाँ पुग्दा बिहानको ५ बजेको थियो ।

सिनेमा र तस्वीरहरुमा देखेको अमेरिकामा पाईला टेक्न पाउदा म निकै रोमाञ्चित भएको थिए । बिमानस्थलमा आफन्तहरु लिन आएका थिए । उनीहरुसित १५ दिन न्यू जर्सी राज्यमा बसे ।

त्यसपछिका तीन महिना रुमा गिरीले मलाई खाने बस्ने प्रबन्ध मिलाईन । गिरीले मलाई स्पोन्सर गरेकी थिईन । डिभी परेकालाई अमेरिकामा बस्नेहरुले स्पोन्सर गर्नुपर्छ । अनि मात्र अमेरिकी दूतावासले भीसा दिन्छ । स्पोन्सर गर्नेले डिभी परेर अमेरिका पुग्नेहरुलाई त्यतिबेला सम्म खाने बस्ने व्यबस्था गर्ने प्रतिबद्धता गरेका हुन्छन, जतिसम्म उसले जागीर पाउदैन ।

डिभी परेकाहरुलाई अमेरिकाले जागीर दिन्छ भन्ने धेरैमा भ्रम हुन्छ । जुन ममा पनि थियो । जागीर नपाएसम्म खाने बस्ने व्यबस्था अमेरिका सरकारले गर्छ भन्ने अर्को भ्रम पनि छ, डिभी पर्नेहरुमा । तर त्यस्तो केही पनि व्यबस्था राज्यले गर्दैन । जागीर आफैले खोज्नुपर्छ । र खाने वस्ने व्यवस्था पनि आफैले गर्नुपर्छ ।

माईती नेपालको जागीर छाडेर डिभी परेर अमेरिका हानिएको मैले झण्डै दुई महिना जागीरको खोजीमा बिताए । जागीर खोज्दै म न्यूयोर्क पुगे । त्यहाँ एउटा भारतीय मूलका व्यक्तिको डिपार्टमेन्टल स्टोरमा क्यासिएरको काम थाले । अमेरिकामा त्यतिबेला एक घण्टाको न्यूनतम ज्याला साढे सात डलर थियो । मैले पनि त्यति नै डलर पाउथे । दैनिक ८ घण्टा र हप्तामा ५ दिन काम गर्नुपथ्र्यो। अमेरिकामा दुई दिन बिदा हुन्छ ।

म बिदाको समय घुम्ने भन्दा पनि राम्रो जागीरको खोजीमा बिताउथे । अमेरिकामा नेपालीहरु नेपालीबाटै ठगिन्छन । नेपालीहरु म्यानपावर कम्पनी चलाएर दलाली गर्छन । राम्रो जागीर लगाई दिने भन्दै बेरोजगार नेपालीहरुबाट पनि पैसा लिन्छन र सम्बन्धित कम्पनीसंग पनि लिन्छन । एक व्यक्तिलाई रोजगारी दिलाए वापत उनीहरुले कम्पनीसंग दुई सय डलर लिन्छन ।

डिपार्टमेन्टल स्टोरमा काम शुरु गर्दा मलाई त्यसको मालिकले म्यानेजर बनाउने आश्वासन दिएका थिए । त्यहाँ काम गर्दा गर्दै वाईन कम्पनीमा जागीरका लागि अन्तर्वार्ता दिए । म छानिए । मैले डिर्पार्टमेण्टल स्टोर छोडे । वाईन कम्पनीमा काम शुरु गरे । त्यहाँ मैले काम शुरु गर्दा प्रतिघण्टाको १२ डलर थियो । पछि बढेर १४ डलर पुग्यो ।

सबैतिरको अनुभव संगालेपछि गाडी चलाउन थाले । अहिले आफ्नै काममा व्यस्त छु । मासिक आम्दानी पनि आफूले काममा दिने समयले निर्धारण गर्छ ।

अमेरिका आउने नेपालीहरु भाषाका कारण समस्यामा पर्छन । नेपालीहरुलाई शुरुवाती दिनमा अंग्रेजी बुझ्न अप्ठ्यारो हुन्छ । भाषाकै कारण जागीर खान समस्या हुन्छ । अमेरिकामा जानुभन्दा पहिले त्यहाँको भाषा सिकेर आउदा सहज हुन्छ । नत्र भने शुरुका दिनमा सास्ती खेप्नुपर्छ ।

अमेरिका धेरैको सपनाको देश हो । अमेरिका आउन नेपालीहरु मरिहत्ते गर्छन । एसएलसी पास गरेदेखि नै अमेरिका आउने ध्याउन्नमा हुन्छन, युवाहरु । तर अमेरिका सोचे जस्तो छैन । अमेरिकामा पदको होईन कामको सम्मान छ । जस्तो सुकै धनी र सम्पन्न भएपनि अमेरिकामा काम गर्नैपर्छ । मिहिनेत गर्नैपर्छ ।

नेपालमा जस्तो तास खेलेर बस्ने, क्यारेम खेलेर समय बिताउनेहरु अमेरिकामा भेटिदैन । यस्ता अनावश्यक कुरामा समय खर्चिने यहाँ कसैलाई फुर्सद हुदैन । न्यूयोर्क विश्वकै भीड हुने राजधानीहरुमा पर्छ । तर बाटोमा हिडिरहेका कसैले कसैलाई छुदैनन । यदि कसैले कसैलाई अन्जानमा छोयो भनेपनि उस्ले तत्काल माफी माग्छ । हल्ला गरेर कसैले कसैलाई डिस्टर्ब गर्दैनन । न त कसैले कसैको चियोचर्चा गर्छन । सबै आआफ्नै काममा व्यस्त हुन्छ । कतिसम्म संगै काम गर्ने एउटा साथीले अर्काको तलव सोध्दैन । उसलाई अर्काले कति पाउछ भन्ने कुरासंग मतलव हुदैन । तर एकले अर्कालाई सम्मान गर्छन ।

यी र यस्तै कारण पनि अमेरिका विश्वकै महाशक्ति बनेको रहेछ भन्ने मलाई लाग्यो । समयको कुशल व्यबस्थापन गर्न जानेका छन्, अमेरिकनहरुले । समयको व्यबस्थापन र प्रत्येक सेकेण्डको सदुपयोगले अमेरिका अमेरिका बनेको हो । काम कम र गफ बढि गर्ने बानीका कारण नेपालीहरु र नेपालको विकास नभएको हो भन्ने निष्कर्षमा पुगेको थिए, म अमेरिका बसाईको केही समयमै ।

अमेरिकामा सबै भेग, भूगोल, समुदाय र जातका मान्छे छन् । अझ विश्वका सबै देशका मान्छे छन् । अमेरिकामा ५० राज्य छन् । यहाँ कसैले जातीय राज्य मागेर झगडा गरिरहेका छैनन । न त एकल जातीय राज्यका लागि अमेरिकामा आन्दोलन गर्ने नै भेटिन्छन । जसले जति काम गर्छ, त्यति पारिश्रमिक पाउछ । जसले जति पढेको छ, त्यही अनुसारहरुको अवसरहरु पाउछ । सबैलाई अवसरहरु समान छन् । कालो भएका कारण कसैलाई बढि अधिकार छैनन न त गोरो भएकाले म ठूलो भन्ने दम्भ पाल्छ । जनजाती वा आदिवासी भएको भन्दै कसैले अग्राधिकार मागेका छैनन । अमेरिकामा मान्छे कामले ठूलो हुन्छ । मान्छेहरुका लागि सबैभन्दा महत्वपूर्ण समय हुन्छ । त्यही समयलाई पछ्याउदै अमेरिका अघि बढेको छ । समयको गति नबुझ्दा नेपाल पछि परेको छ । समयको गति बुझ्दा अमेरिका कति हो कति अघि बढेको छ ।

न्यूयोर्क विश्वकै महङ्गो शहर हो । खानपिन र बस्नका लागि न्यूयोर्क महङ्गो छ । यद्दपि अन्य राज्यभन्दा न्यूयोर्कमा सुबिधा र अवसर भने बढि छन् । त्यसैले नै होला, न्यूयोर्कमा बसेको मान्छे हतपती अन्य राज्यमा बसाई सराई गरेर जान रुचाउदैन । यद्दपि पछिल्ला केही वर्षयता भने टेक्सस बसाई सराई गरेर जानेको संख्या बढेको छ ।

शहरका तुलनामा गाँउहरुमा बसाई र खानपिन सस्तो छ । यहाँको गाँउ नेपालका शहरभन्दा पनि व्यबस्थित, विकसित र सफा सुग्घर छन् । घरमा पेण्ट गर्नुपरेपनि घरबेटीले आफ्नो मर्जीले पेण्ट गर्न पाउदैन । न त आफ्नो मर्जीले घरहरु तोडफोर्ड गर्न र पसलहरु खोल्न पाउछन । त्यसका लागि स्थानीय प्रशासनसंग अुनमती लिनुपर्छ । कलकारखाना र उद्योग धन्दाका लागि निश्चित क्षेत्र छुट्याएको हुन्छ । त्यहाँ बाहेक अन्यत्र कलकारखाना खोल्न पाईदैन ।

अमेरिका कानूनले चलेको छ । यहाँ बिधिको शासन छ । कानून नमान्ने वा कानून बिपरित काम गर्नेहरु पहुँच वा शक्तिका भरमा नेपालमा जस्तो यहाँ छुट पाउदैनन । कानूनले यहाँ कसैलाई सानो ठूलो भन्दैन । कानूनका नजरमा सबै समान छन् । अमेरिकाको यो महत्वपूर्ण बिशेषता हो । काम नगरी खाने, धम्क्याएर र तर्साएर अरुबाट पैसा असुल्ने नेपालका जस्ता राजनीतिक दलका युवा संगठनहरु यहाँ छैनन । जसले काम गर्दैन । अमेरिकामा त्यसको सम्मान छैन । त्यसैले पनि अमेरिकामा कोही खाली बस्दैनन ।

नेपालबाट अमेरिका जानेहरु र जान खोज्नेहरु सोच्छन—अमेरिकामा डलर रुखमा फलेको हुन्छ । त्यही डलर टिप्न अमेरिका जानुपर्छ । तर अमेरिका जानेहरुले के बिर्सन हुदैन—अमेरिकामा संघर्ष गर्नेहरुले मात्र सफलता हात पार्छन । डलर कमाउछन । सीप, क्षमता र शिक्षा हुनेहरुले मात्र अमेरिकामा राम्रो अवसर पाउछन ।

अमेरिकाको दिनचर्या र जीवनशैलीको प्रभाव नेपालीहरुमा पनि परेको छ । टिनएजरहरु यहाँको जीवनशैलीबाट बढि प्रभावित भएका छन् । पढ्न आएका कतिपय नेपालीहरु युवाहरु बिग्रिएका छन् । कुलतको शिकार भएका छन् । अमेरिकन संस्कृतिको प्रभावमा परेर आफ्नो जिन्दगी बर्बाद गरिरहेका छन् । आफ्ना कलिला छोराछोरीको अमेरिमामा अध्ययन भीसा लागेकोमा खुशी हुने अभिभावकहरुले अध्ययनका क्रममा अमेरिका आएका सन्तानले खेपेको दुःख र खाएको हण्डरको भेउसम्म पनि पाउदैनन । उनीहरुले थाह पाउदासम्म यता सन्तानहरु काम नलाग्ने गरी बिग्रिसकेका छन् । किनकी नेपालमा जति सुकै धन सम्पत्ती भएपनि अमेरिकाको विश्वविद्यालयको खर्च धान्न सक्ने हैसियत सबै अभिभावकको हुदैन । काम गरेर अध्ययन गर्न सक्ने अवस्था सबै विद्यार्थीहरुको हुदैन । आर्थिक अभावमा विद्यार्थीहरु गलत संगतमा पर्ने जोखिम निकै छ । अमेरिकामा कोही कसैलाई बिना स्वार्थ सहयोग गर्दैनन । सहयोग गर्नेहरुबाट छोरी मान्छेहरु प्रताडित र यौन दुब्र्यबहारको शिकार भईरहेका हुन्छन । यो पनि होईन कि, सबैले त्यस्तो गर्छन ।

अध्ययन, अवसर र जागीरको खोजीमा वर्षेनी अमेरिकामा नेपालीहरुको संख्या बढ्दो छ । यहाँ आउने नेपालीहरु बिरलै नेपाल फर्किने गरेका छन् । पछिल्ला केही वर्षयता अमेरिकामा आफ्नो संस्कृति र परम्परा जोगाउन नेपालीहरु अग्रसर भएका छन्। नेपालमा मनाईने सबै चाडपर्वहरु नेपालीहरुले यहाँ मनाउने गरेका छन् । यद्दपि समय अभाव र बिदा नपाईने भएकोले चाडपर्वमा आएर गएको थाहै हुदैन । चाडपर्वहरुमा घरको याद आउछ । घरपरिवार, आफन्त र साथीभाईहरुको सम्झनाले यस्तो समयमा बढि सताउछ । अमेरिकामा बस्ने नेपालीहरुले संयुक्त रुपमा दशै तिहार र चाड पर्व मनाउने गरेका कारण भने दशै तिहार निरस र खल्लो हुन पाउदैनन । सबै नेपालीहरु आफूलाई पायक पर्ने ठाँउमा जम्मा हुन्छन, यस्तो समयमा । नेपालीहरुले नाचगान, खानपिन र रमाईलो गरेर दशैतिहार जस्ता महत्वपूर्ण चाडहरु भव्यताका साथ मनाउछन ।

विश्वका बिभिन्न देशबाट वर्षेनी लाखौ व्यक्ति अमेरिका आउछन । नेपालबाट पनि वर्षेनी हजारौको संख्यामा नेपालीहरु अमेरिका पुग्छन । तर सबैको जिन्दगी सहज छैन । सबैले राम्रो जागीर पाउने कुराको ग्यारेण्टी हुदैन । भाषा नबुझ्दा नेपालीहरुले सबैभन्दा बढि कठिनाई झेल्नु परिरहेको छ । त्यसैले अमेरिका आउनुभन्दा पहिले अंग्रेजी भाषाको राम्रो ज्ञान र त्यसमा दख्खल हुन आवश्यक छ । अन्यथा अमेरिकामा काम मिल्न गाह्रो हुन्छ । जागीर मिले पनि काम गर्न भाषाकै कारण अप्ठ्यारो हुन्छ ।

काठमाडौं । गैरआवासीय नेपाली संघ (एनआरएनए)को विवाद समाधानका लागि एकताको महाधिवेशन हुनुपर्नेमा अभियन्ताहरुले जोड दिएका छन् । एनआरएनएमा आरके शर्मा र बद्री केसी दुई पक्षबीच विवाद भइरहेको छ । केसी एमाले समर्थक हुन भने शर्मा माओवादी समर्थक ।

सर्वोच्चले पछिल्लो समय केसी पक्षलाई काम गर्न बाटो खोलेपछि शर्माले सर्वोच्चमा नयाँ रिट दर्ता गराएका छन् । सो रिट दर्तापछि विवाद थप पेचिलो बन्दै गएको छ । यसअघि दायर भएको रिट सर्वोच्चमा विचाराधीन छ । संघको वार्षिक साधारणसभा तथा ‘एनआरएनए डे’को विशेष समारोह काठमाडौंस्थित सोल्टी होटलमा आयोजना गर्ने तयारी भएपछि शर्मा समूहले त्यसलाई रोक्न माग समेत गरेको छ ।

तर एनआरएनएका संस्थापक अध्यक्ष उपेन्द्र महतोले संघको एकताबद्धता र भविष्यका लागि परराष्ट्र मन्त्रालयको निर्देशन अनुसार एकता महाधिवेशन गर्नुपर्ने बताएका छन् । परराष्ट्र मन्त्रालयले कात्तिक १ मा एनआरएनएको एकता महाधिवेशनको निर्देशनसहित पत्र पठाएपछि, महतोले यसलाई संघको दीर्घकालीन हितका लागि सकारात्मक अवसरका रूपमा व्याख्या गर्दै सबै पक्षलाई यसमा सहभागी हुन आह्वान गरेका हुन् ।

महतोले एनआरएनएलाई संस्था मात्र नभई विदेशमा रहेका नेपालीहरूको अभियानका रूपमा चित्रण गरे । उनले भने, ‘एनआरएनए भनेको विदेशमा सिकेको सीप र कमाएको पुँजी नेपालमा ल्याएर देशलाई समृद्ध बनाउन खोज्ने अभियान हो ।’ उनले संघमा देखिएको विवाद र मतभेदलाई सामान्य ठहर गर्दै थपे, ‘केही मानिसहरूको व्यक्तिगत स्वार्थका कारण संघमा अप्ठ्यारो पर्न गएको छ, तर यो ८० लाख नेपालीको साझा संगठन हो, जसको मनमा नेपाललाई समृद्ध बनाउने उद्देश्य मात्र छ ।’

महतोका अनुसार, १००–२०० जना व्यक्तिहरूले संघलाई विभाजन गर्न खोजे पनि बाँकी सबै नेपालीहरू एकताको पक्षमा रहेका छन् र संघलाई अघि बढाउन मिलेर काम गर्नुपर्ने आवश्यकतामा जोड दिए ।

सर्वोच्च अदालतले एनआरएनएको एकता महाधिवेशन गर्न निर्देशन दिएकाले यसलाई संघलाई पुनः एकताबद्ध बनाउने महत्त्वपूर्ण अवसरको रूपमा महतोले व्याख्या गरे । ‘अदालतले एकताको महाधिवेशन गर्न भनिसकेपछि सबैलाई सजिलो भएको छ, र यो अवसरलाई सदुपयोग गर्दै संघलाई मिलाएर अघि बढ्नुपर्छ,’ महतोले भने । उनले अहिलेका सबै विवादहरूलाई पर सारेर एकता महाधिवेशनको तयारीमा जुट्न आह्वान गरे ।

महतोले परराष्ट्र मन्त्रालयले दिएको निर्देशनलाई सर्वोपरि ठहर गर्दै यसै आधारमा एकता महाधिवेशन गर्नुपर्ने बताए । उनले भनाइमा जोड्दै भने, ‘अहिले कुनै पनि सभाहरू गरेर मनमुटाब बढाउनुहुँदैन, हामी सबैले परराष्ट्रको निर्देशनअनुसार अघि बढ्नुपर्छ ।’ महतोका अनुसार, अदालतले एकताको महाधिवेशनको मिति तोकिसकेको छ, र अब सबैले शेष घलेको नेतृत्वमा उच्चस्तरीय समितिको मार्गदर्शनमा महाधिवेशनको तयारी गर्नुपर्छ ।

महतोले अदालतको फैसलालाई आ–आफ्नो किसिमले व्याख्या गरेर समाधान खोज्न नहुने उल्लेख गरे । ‘अदालतले एकताको मार्ग देखाइदिएको छ, त्यसैले हामी सबैले मिलेर अघि बढ्नुपर्छ । जब हामी एक भएर अघि बढ्छौं, अदालतका सबै मुद्दाहरू आफैं समाधान हुन्छन् ।’

त्यस्तै, पूर्वअध्यक्ष कुल आचार्यले एनआरएनएको एकता महाधिवेशनलाई अपरिहार्य ठहर गरे । परराष्ट्र मन्त्रालयले कात्तिक १ मा एनआरएनए एकता महाधिवेशन गर्ने प्रस्तावसहित पूर्वअध्यक्ष शेष घलेलाई पठाएको पत्रलाई उनले सकारात्मक कदमका रूपमा स्वागत गर्दै संघको एकताबद्ध भविष्यतर्फ अघि बढ्नुपर्ने बताए ।

आचार्यले सर्वोच्च अदालतको फैसलालाई सम्मान गर्दै गैरआवासीय नेपाली संघलाई एकताबद्ध बनाउन एकता महाधिवेशन अपरिहार्य भएको बताए ।  उनी भन्छन्, ‘हामी कसैले पनि दायाँबायाँ गर्न मिल्दैन। अबचाहिँ सच्चिएर अघि बढ्नुपर्छ ।’

एनआरएनएलाई अघि बढाउन सबै नेताहरू र सदस्यहरूले आफ्नो अडान र व्यक्तिगत स्वार्थलाई छाडेर संघको बृहत्तर हितका लागि एकताको महाधिवेशनमा सहभागी हुनुपर्ने कुरामा आचार्यले जोड दिए । उनले एनआरएनएमा साधारणसभा गर्ने पक्षमा रहेका बद्री केसी र उनका समर्थकहरूले पनि आफ्नो अडान र घमन्डलाई छाडेर संघको हितमा एकताको लागि अघि बढ्नुपर्ने बताए ।

नेपाली कांग्रेसनिकट आचार्यले भने, ‘उहाँहरूको विचार होलान् तर संघलाई एकताबद्ध बनाएर अघि बढाउन सकिएको छैन। त्यस कारण उहाँहरूले आफ्नो अडानलाई छाड्नुपर्छ ।’ उनले संघका लागि सबैले उदार हृदयले एकताबद्ध भएर अघि बढ्नुपर्ने आवश्यकता औंल्याए ।

परराष्ट्र मन्त्रालयको पत्रपछि घले नेतृत्वमा एकता महाधिवेशन हुने संकेत देखिएको छ । एनआरएनएको अन्तर्राष्ट्रिय समन्वय परिषद्को ८१ औं बैठकले उच्चस्तरीय समिति गठन गरेको थियो, जसको नेतृत्वमा शेष घले रहेका छन् । यसबारे संस्थापक अध्यक्ष सहितका अभियन्ताहरुसँग पनि छलफल भइसकेको जानकारी आचार्यले दिएका छन् ।

आचार्यका अनुसार, एनआरएनएलाई एकताबद्ध नगरेसम्म संघको हितमा काम गर्न नसकिने र नेपालको विकास र समृद्धिमा समेत यसको नकारात्मक असर पर्नेछ । उनले भने, ‘एनआरएनए एकता नभएसम्म यो संस्थाको हित हुन सक्दैन र नेपालको समृद्धिमा साझेदार बन्ने कुरामा पनि ठूलो आघात पर्न सक्छ ।’

आचार्यले संघलाई चलायमान राख्न र देशको समृद्धिका लागि व्यक्तिगत स्वार्थलाई छाड्न सबैलाई आह्वान पनि गरे । उनले एनआरएनएको एकता महाधिवेशन आगामी ६ महिनाभित्रै हुने विश्वास व्यक्त गरे ।

सर्वोच्च अदालतले वैधानिकता नदिएको एनआरएनएको १०औं महाधिवेशनबाट चयन भएका तीन अध्यक्षमध्येका एक, आचार्यले अब संघलाई कानूनी र वैधानिक रूपमा अगाडि बढाउन एकताको महाधिवेशन गर्नुपर्ने बताए ।

तर मन्त्री आरजु राणा देउवाले संघको केन्द्रीय सचिवालयमा पत्राचार गरेको विषयलाई लिएर बद्री केसी समूह असन्तुष्ट छ । केसीले ६ महिनाअघि सर्वोच्च अदालतले गरेको पहिलो फैसलालाई आधार बनाएर परराष्ट्र मन्त्रालयद्वारा संघको सचिवालयमा पठाएको पत्रको कुनै औचित्य नभएको प्रतिक्रिया दिएका छन् ।

यसअघि पनि परराष्ट्र मन्त्रालयले पटक पटक संघको आन्तरिक मामिलामा हस्तक्षेप गरेर पत्राचार गरे पनि अहिलेसम्म कुनै पनि पत्रको औचित्य सावित नभएको उनले बताए । केसीले गैरआवासी नेपाली संघको शनिवार हुने वार्षिक साधारणसभा र ’एनआरएनए डे’ विशेष समारोहलाई अवरोध गर्ने मनसायका साथ पत्र आएको हुनसक्ने आशंका गरे ।