The Everest Post | द एभरेष्ट पोष्ट

एउटा भनाई छ, ‘तिम्रो पहिचान तिम्रो सबैभन्दा मूल्यवान सम्पत्ति हो । यसको रक्षा गर ।’ थाँतथलो छोडेको वर्षौसम्म उनी छाक टार्ने समस्यामा अलमलिए । एक समयपछि उनलाई लाग्यो, अव समुदायका लागि बाँच्नुपर्छ । उनले ठाने, पहिचान छैन् त अस्तित्व छैन् । काजी शेर्पा उमेरले ६३ पुगे । जीवनको उत्तराद्र्धमा त्यही सोचले उनी शेर्पा जातीको पहिचान

सुदूर पहाड, जहाँ सूर्योदय आशाका उज्याला किरणहरु लिएर आउन नपाउदै भालेले बासेर भन्थ्यो, उठ बम्बै जाने समय भयो । तारानाथ शर्माले २० को दशकमा अछामको यात्रापछि त्यसै लेखेका थिएनन, बैकिनीका आँशुमा रुँदो छ, बयालपाटा । बिहा गरेकै भोलिपल्ट बम्बै जाने बैकानको विदाईमा बैकिनीका आँखा आँशुको आहाल बन्थ्यो । यस्तै थियो, सुदूर पहाडको भाग्य र नियति

महाभारतमा एक चर्चित पात्र थिए, एकलब्य । एकलव्य धनुर्विद्याका लागि द्रोणाचार्य कहाँ जान्छन् । हस्तिनापुरका राजकुमारहरुलाई धनुर्विद्या सिकाउदै गरेका द्रोर्णाचार्य निषाद जातीका एकलब्यलाई सिकाउन अस्वीकार गर्छन् । त्यसपछि उनी धनुर्विद्या सिकाउन नमानेका द्रोर्णाचार्यलाई गुरु मानेर अभ्यास गर्न थाल्छन् । र, औपचारिक शिक्षा बिना नै त्यो युगको सर्वश्रेष्ठ धनुर्धर बन्छन् । एकलव्यको कथा यतिमै सिमित हुदैन्